Objawy impotencji

Pierwsze sygnały impotencji bardzo łatwo przeoczyć. Jeden, czy dwa nieudane stosunki kładziemy na karb przemęczenia, złego samopoczucia, stresu w pracy, czy tez po prostu alkoholu. Tymczasem już te pierwsze objawy są bardzo ważne. Impotencja jest bowiem chorobą i jak w przypadku każdej choroby, skuteczność leczenia zależy od szybkości rozpoznania.

Jednak rozpoznanie tego typu schorzenia wcale nie jest łatwe, gdyż podstawowym a jednocześnie jedynym objawem jest w tym przypadku nieprawidłowa erekcja. Ta nieprawidłowość może objawiać się dna trzy sposoby: albo w ogóle nie dochodzi do wzwodu, albo jest on niewystarczający (tak zwany miękki wzwód) albo  ustępuje on bardzo szybko w trakcie trwania stosunku. W każdym z tych przypadków nie ma możliwości odbycia normalnego, pełnego stosunku.

Należy jednak pamiętać, że nie każda słaba erekcja oznacza impotencję. Organizm ludzki ma ograniczone możliwości fizyczne. Dlatego też wspomniane wcześniej przemęczenie, stres, czy alkohol mogą powodować chwilowe zaburzenia erekcji. W taki przypadku problem mija najczęściej już następnego dnia, gdy odpoczniemy, wyśpimy się, wytrzeźwiejemy.

Problem pojawia się wówczas, gdy objawy te zaczynają się powtarzać. Jeżeli problemy z erekcją powtarzają się coraz częściej lub nasilają stopniowo aż do momentu całkowitego uniemożliwienia współżycia, wtedy należy udać się do lekarza. Może to być początkowo lekarz pierwszego kontaktu, a jeszcze lepiej seksuolog bądź urolog.

Ważne jest aby udać się na wizytę kontrolną w celu zdiagnozowania podłoża zaburzeń erekcji. I tu znów pojawiają się alarmujące statystyki! Blisko 70% mężczyzn nie rozmawia z lekarzem o swoich problemach seksualnych, gdyż uważają to za wstydliwe i krępujące.

Niestety bez odpowiedniego wywiadu, lekarz nie jest w stanie ocenić nawet w przybliżeniu, z jakim problemem mamy do czynienia. Wywiad dotyczy w tym przypadku zarówno objawów, jak i samego życia seksualnego. Po zebraniu niezbędnych informacji należy wykonać kilka podstawowych badań, między innymi: ocenę II-rzędowych cech płciowych, badanie jąder, badanie per rectum, mierzenie ciśnienia tętniczego, badanie elektrokardiograficzne, podstawowe badania neurologiczne, jak również badania laboratoryjne krwi i moczu.

Dopiero po uzyskanie danych wszystkich tych badań lekarz może wykluczyć chorobę, lub podać jej prawdopodobne przyczyny. A jedynie określenie najbardziej prawdopodobnych przyczyn umożliwi włączenie odpowiedniego leczenia i niemal całkowity powrót do sprawności seksualnej. Leczenie na własną rękę może natomiast przynieść więcej szkody niż pożytku.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *