Okazuje się, że problem impotencji dotyczy nie tylko mężczyzn. Dane są alarmujące – ponad 40% Polek cierpi na zaburzenia seksualne!
Kobiece problemy seksualne można podzielić na trzy zasadnicze grupy: oziębłość płciową, brak orgazmu i bolesny skurcz pochwy.
Oziębłość płciowa to całkowita utrata potrzeby seksu. To tak, jak stracić apetyt na przykład na jedzenie. Oziębłość może być pierwotna, co oznacza, że kobieta od wczesnej młodości nigdy nie zaznała uczucia pożądania, lub wtórna (kiedyś życie seksualne przebiegało prawidłowo, z czasem te potrzeby ustały). W przypadku braku orgazmu jest podobnie (zaburzenie może być pierwotne lub wtórne). W takiej sytuacji dochodzi do stosunku, sprawia on przyjemność, ale brakuje momentu kulminacyjnego. Kobieta nie jest zdolna do przeżycia orgazmu, co jest dla niej bolesne psychicznie, ale może być też odczuwane jako realny, fizyczny, bardzo silny ból.
Czasem, po wprowadzeniu członka do pochwy, pojawia się silny, bolesny skurcz, uniemożliwiający kontynuowanie stosunku. Skurcz powodowany jest przez układ wegetatywny, czyli niezależną od naszej woli część układu nerwowego, ale jego podłoże może leżeć głęboko w psychice. Tu również możemy mówić o zaburzeniu pierwotnym bądź wtórnym.
Gdzie szukać przyczyny tych zaburzeń? Nie da się ukryć, że kobiety są trochę inaczej „skonstruowane” niż mężczyźni. Głównym źródłem wszystkich dysfunkcji seksualnych jest u nich psychika.
Pierwotne zaburzenia płciowe są wynikiem głównie trudnych doświadczeń z dzieciństwa, bardzo surowego i chłodnego wychowania, rozwodu rodziców, znęcania się fizycznego i psychicznego, braku poczucia własnej wartości.
Wtórna oziębłość płciowa i inne zaburzenia mogą być powodowane brakiem akceptacji własnego ciała, konfliktami w związku z partnerem (kłótnie, lekceważenie, docinki). Wpływ może mieć również środowisko, na przykład przemęczenie, przepracowanie, stres. Na życie seksualne kobiet wpływ mają nawet takie szczegóły jak brak szacunku dla ich pracy w domu, czy też spanie z dziećmi w jednym pokoju. Kobiety potrzebują poczucia bezpieczeństwa, szacunku i akceptacji aby móc podjąć w pełni satysfakcjonujące współżycie z partnerem.
Czasem podłożem zaburzeń seksualnych są przyczyny organiczne: stany chorobowe narządów płciowych, zaburzenia hormonalne, choroby układu nerwowego.
Kobiety, podobnie jak mężczyźni, powinny podjąć leczenie zaburzeń seksualnych. W tym przypadku będą to zazwyczaj spotkania z psychologiem, terapia partnerska, rzadziej – stosowanie odpowiednich środków farmakologicznych.